انگار با آمدن مجدد ترامپ همه قواعد بین‌المللی ۲۰۰سال به عقب برگشته و الان در روزگاری به‌سر می‌بریم که سازوکاری به نام سازمان ملل متحد وجود ندارد و کنوانسیون‌های بین‌المللی تدوین و اجرایی نشده‌اند!
از سوی دیگر و همزمان با یاغی‌گری ترامپ نسبت به مقررات بین‌المللی، جهان شاهد جنایات روزمره و شاخ و شانه کشیدن نتانیاهو برای مردم مظلوم غزه و ترویج آشکار اندیشه تجاوزگری در منطقه آن هم با حمایت تمام‌قد ترامپ است؛ زخم عمیق‌تری که نشان می‌دهد انگار سازمان‌های بین‌المللی علائم حیاتی ندارند و مدت‌هاست دچار مرگ مغزی شده‌اند.
ترامپ جلوی دوربین رسانه‌ها با افتخار و البته با بلوف و دروغ خود را قهرمان صلح معرفی می‌کند و این در‌حالی است که ماموریت اصلی برقراری صلح و امنیت در جهان با سازمان ملل متحد است.سازمان ملل متحد با شعار صلح مبتنی بر عدالت متولد شد ولی اکنون پس از دهه‌ها فعالیت، ترامپ و نتانیاهو از صلح مبتنی بر قدرت صحبت می‌کنند.
هر چند در دوره‌های گذشته جهان شاهد یکجانبه‌گرایی برخی رؤسای‌جمهور وقت آمریکا از‌جمله رونالد ریگان و بوش پسر نسبت به سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی بود اما ترامپ با عبور ازهمه آنها، تمامی دستاوردهای جامعه جهانی در قاعده‌مند ساختن نظام جهانی را به سخره گرفته و مهر ابطال بر قوانین بین‌المللی زده است.
همزمان نتانیاهو که به‌عنوان جنایتکار جنگی تحت‌تعقیب بوده به پشتوانه ترامپ همچنان در حال سلاخی کودکان غزه است و با وقاحت، سایر کشورهای منطقه را تهدید می‌کند.
پافشاری ترامپ بر دکترین صلح مبتنی بر قدرت و برگزاری تئاتر آلاسکا، کنسرت رهبران اروپایی و زلنسکی در کاخ سفید و تمجید از اقدام بی‌شرمانه‌اش در حمله به تاسیسات اتمی صلح‌آمیز ایران و تحت نظارت آژانس، یعنی پس راندن جهان به دنیای هابزی و بی‌آبروساختن و تحقیر سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی.
به نظر می‌رسد با زخم ترامپ بر چهره روابط بین‌الملل که هر روز بزرگ‌تر و بدخیم‌تر می‌شود، جهان بایستی نسبت به پیامدهای زیانبار این عقبگرد هوشیار و نگران باشد، چرا که اکنون دو آفت بزرگ و خطرناک ترامپ و نتانیاهو به جان دستاوردهای دو قرن اخیر جامعه جهانی افتاده و آنها را بی‌خاصیت ساخته است.
تردیدی نیست برای حیات و اعتبار دوباره این قوانین، کنوانسیون‌ها و کارآمدی و استقلال مجدد سازمان ملل، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دیوان کیفری بین‌المللی و ده‌ها سازمان و نهاد دیگر، سال‌ها زمان و تلاش نیاز است.
به اعتقاد کارشناسان، تفکر صلح مبتنی بر قدرت، سمی مهلک بر سلامت و امنیت روابط بین‌الملل است که با چنین اندیشه‌ای به‌شدت و با فوریت بایستی مقابله شود وگرنه نظم جهانی و محور تصمیم‌گیری‌ها نه برمبنای صلح مبتنی بر عدالت که براساس معادله قدرت و مدل کنسرت‌های اروپایی قرن نوزدهم نهادینه خواهد شد، با این تفاوت که این بار نه قدرت‌های اروپایی قرن نوزدهم که ترامپ کارگردان این کنسرت‌ها و نشست‌ها‌ست.
در چنین فضای ترامپیستی، مرکز اخبار مدیریت بحران‌ها نه صحن سازمان ملل متحد که کاخ‌سفید خواهد بود و این یعنی بی‌اعتباری روزافزون دستاوردهای جامعه جهانی و بدخیم‌تر شدن زخم ترامپ با پیام‌هایی زیانبار.
